رقص و شیدایی دل پر کنده شد از این دیار
شادی و عشق و تماشا باد برده بر کنــــار
همه جا تاریک و ابری آسمان نم نم گشـود
چهره های گرم و شبنم جملگی در غم نمود
ساحلِ دریای سنگی موج ها دیوانــــه وار
همه در غربت نشسته طفل و پیرِ این مزار
خوشه ها خشکیده شد در لابه لای سنگ ها
ریشه ها باریک گشته از فشارِ چنگ هــــا
آسمان خبرندارد بادها سرد و خمـــار
زیر دریا برف بسته خانه ویران و دمار
کوچ کرده هر پرستو به دیارِ آشنایــــی
لانه ها متروک مانده از طنینِ بی وفایی
سبزه ها بر چیده شد از لوحِ زیبای زمیــــن
در دلم جایی نداری درد و غم هایت نچین
با تظاهر دل خوشم من خسته شد روح از دو رنگ
سالها عذابِ قلبم سخت مالیدم به سنــــــــگ
درد و غم بی داد و نم باران تب دار آمده
نزدِ کوی زندگانی مارِ سم دار آمــــــده
دلِ من محبوسِ غاری هر طرف دیواره بــــاز
مدخلش یک مارِ سمی مخرجش گرگ و گراز
چشم می چرخد به هر دو ردِ پای عابرانــــه
گزش و گاز و دریدن شرطِ برگشتن به خانه
ای الهی چشم بنما پاک کن غم های یــاران
نعمت و شادی و عشقی نم ببار بر بی بهاران
گلِ حسّانی که چیده مرگ بر تختش نشستـه
دل فدای غصه ای شد از نحیبش خیلی خسته
الوداع ای روزِ روشن کو طبیبِ دردِ مــن
پای کوبیده به یاری دل برید از مرد و زن
جاسم ثعلبی (حسّانی) 30/10/1391
:: برچسبها:
رقصِ دل ,
:: بازدید از این مطلب : 1807
|
امتیاز مطلب : 1
|
تعداد امتیازدهندگان : 1
|
مجموع امتیاز : 1